Archiwum kategorii: Rozwój zawodowy

Od jakiegoś czasu regularnie odwiedzam gabinet kierownika biura i próbuję dowiedzieć się czy w najbliższym czasie planowane są jakieś awanse i podwyżki. Oczywiście nie wchodzę do kierownika i nie pytam prosto z mostu czy da mi awans, tylko próbuję go wysondować bardzo delikatnie. Wydaje mi się, że w przeprowadzanym przeze mnie śledztwie jestem nie do rozgryzienia, bo staram się być niczym Sherlock Holmes i Hercules Poirot w jednym.

Moja troska o przyszłość w tej firmie jest bardzo łatwa do wytłumaczenia. Od kilku lat pracuję na tym samym stanowisku pracy, za te same pieniądze, dlatego z chęcią dowiedziałbym się czy w firmie czeka mnie coś więcej. Kierownik biura Lubin nie chce nic powiedzieć, a ja coraz intensywniej myślę nad rezygnacją z pracy i znalezieniem innego pracodawcy. Nie chcę przecież pracować w firmie, która nie gwarantuje żadnego rozwoju. Jestem człowiekiem młodym, zainteresowanym rozwojem zawodowym i nie chcę ciągle tkwić w jednym miejscu, a do tego w miejscu, które się nie zmienia.

Od pewnego czasu przeglądam różne strony internetowe pod kątem ciekawych ofert pracy. Znalazłem już nawet parę fajnych ogłoszeń, zapisałem je sobie w ulubionych i w weekend mam zamiar na nie odpowiedzieć. Jeśli nie zacznę robić czegoś ze swoim życiem zawodowym to samo z siebie nic się nie zmieni. Muszę w końcu odważyć się wziąć stery w swoje ręce i pokierować życiem w odpowiednim kierunku.

Od kiedy Janek został kierownikiem biura, firma stała się jego drugim domem. Czasem mam wrażenie, że życiu zawodowemu poświęca o wiele więcej czasu niż sprawom osobistym. Nie mam mu tego za złe, w końcu jest młody i ambitny, jednak jak każda matka martwię się, że mój syn się przepracowuje, kierownik biura Legionowo.

Awans na kierownika biura spadł na syna całkiem niespodziewanie. Daniel nie spodziewał się, że zaledwie po czterech latach pracy w firmie dane mu będzie wskoczyć na tak wysokie stanowisko pracy. Przed nim było kilka innych osób o większym doświadczeniu zawodowym. Mimo wszystko prezes firmy to mojego syna wyznaczył na kierownika, co spotkało się z ogólnym niezadowoleniem jego współpracowników.

Teraz Daniel stara się udowodnić, że awans nie przypadł mu z powodu znajomości, a dzięki umiejętnościom i predyspozycjom do zarządzania zespołem pracowników. W pracy spędza o wiele więcej czasu niż powinien – rano wychodzi z domu około 7.00 rano i wraca z pracy dopiero przed 21.00. Po powrocie zje jedynie przygotowaną przeze mnie kolację i prawie od razu kładzie się do łóżka – taki jest zmęczony.

Syn obiecuje, że długotrwałe siedzenie w pracy niedługo się skończy. Tłumaczy, że na początku musi dać z siebie więcej, żeby wszyscy zaczęli go szanować. Później będzie miał czas na odpoczynek. Wierzę mu, bo co mam zrobić.

Nareszcie udało mi się udowodnić wszystkim wokół to, o czym dawno już wiedziałem i starałem się wszystkich przekonać. Ja, właśnie ja i tylko ja jestem stworzony do wielkich rzeczy i mam spore szanse na szybki awans zawodowy oraz świetlaną przyszłość w branży architektonicznej. Skąd moja pewność i tak pozytywne nastawienie?  Cóż, czynników składających się na moje przekonanie o własnej wartości jest wiele, jednak najważniejszym jest ostatnie wydarzenie, a mianowicie awans na stanowisko kierownika biura projektowego! Zawsze wiedziałem, że jestem z krwi i kości liderem, a otrzymana propozycja awansu tylko umocniła mnie w tym przekonaniu. Natural born leader – tak mogę o sobie powiedzieć i tak powinni mówić wszyscy moi znajomi oraz nie znajomi, kierownik biura Pabianice.

Wraz z awansem na stanowisko kierownika przyszła również bardzo atrakcyjna podwyżka, którą przyjąłem z otwartymi ramionami. Każde dodatkowe pieniądze to miód na moje serce, bo niestety uwielbiam wydawać pieniądze i nic nie jest w stanie tego zmienić. Czasem wydaje mi się, że moja rozrzutność jest dużo większa od rozrzutności mojej żony, a to oznacza, że jest naprawdę katastrofalna. Na szczęście jako kierownik biura nie będę się musiał martwić już o finanse. Otrzymana podwyżka jest naprawdę duża, nawet jak na moje wymagania. Czuję, że kolejne lata będą dla mnie czasem wspaniałym i bardzo obiecującym!

Gdy podjąłem pracę na stanowisku kierownika biura obiecywałem sobie, że mogąc wreszcie złapać oddech po nieustannej harówce i walce o klienta powinienem nieco przystopować, uspokoić swoje życie i zacząć z niego czerpać więcej radości. Do tej pory byłem człowiekiem bardzo zapracowanym i koniecznie chciałem mieć więcej czasu dla siebie, dla swojej rodziny i przyjaciół.

Muszę przyznać, że cel był szczytny i nastrajał optymistycznie, jednak w moim przypadku był zupełnie nie do zrealizowania. Zawsze byłem typem pracownika, który gdy nie miał wystarczającej ilości pracy sam wymyślał sobie jakieś dodatkowe zajęcia. Byłem naiwny myśląc, że stanowisko kierownika biura coś w tej materii zmieni. Owszem, zmieniła, ale tylko na gorsze, bo jako kierownik biura Konin miałem o wiele szerszy zakres obowiązków, którego nigdy nie chciałem lekceważyć.

Nadzieje, jakie moja żona pokładała w moim nowym stanowisku pracy dość szybko okazały się płonne. Małżonka liczyła, że pracując jako kierownik wreszcie będę mógł pozwolić sobie na czasowe powroty do domu i nieprzesiadywanie w pracy w nadgodzinach. To okazało się być zbyt trudne do zrealizowania, bo po pierwsze przez pierwszy miesiąc pracy potrzebowałem więcej czasu na naukę zawodu, a po drugie lubiłem zostawać w pracy nieco dłużej niż inni.

Już postanowiłam, że w najbliższym czasie wybiorę się do prezesa naszej firmy i otwarcie zapytam, czy plotki o organizacji rekrutacji na stanowisko kierownika biura są prawdziwe. Jeśli prezes potwierdzi zasłyszane przeze mnie informacje, zapytam, czy planowana rekrutacja będzie miała charakter wewnętrzny czy zewnętrzny i dowiem się, czy w przypadku rekrutacji zewnętrznej mogę wziąć w niej udział mimo zatrudnienia w firmie.

Awans na stanowisko kierownika biura jest ostatnią szansą na kontynuowanie pracy w tej firmie. Mam już dość bycia zwykłym pracownikiem biurowym, zwłaszcza że kiedyś pracowałam już jako kierownik, kierownik biura Katowice. Wydaje mi się, że posada zwykłego pracownika jest dużo poniżej moich możliwości i kwalifikacji, dlatego jeśli nie zostanę kierownikiem natychmiast składam wymówienie i odchodzę z pracy. Nie chcę dłużej męczyć się w zawodzie, który jest dla mnie za prosty i zupełnie mnie nie satysfakcjonuje.

Jako magister administracji stać mnie na dużo więcej niż codzienne siedzenie za biurkiem i wykonywanie poleceń skierowanych do mnie przez kierownika. To ja powinnam zarządzać innymi osobami, bo mam nawet do tego specjalne uprawnienia. Jakiś czas temu zrobiłam sobie podyplomówkę z zarządzania przedsiębiorstwem i wiem, że się do tego nadaję. Mam nadzieję, że za jakiś tydzień okaże się na czym stoję  i jakie dalej powinnam podjąć działania.