Miesięczne Archiwum: Marzec 2014

Zawsze uważałem się za człowieka opanowanego, który potrafi panować nad swoimi nerwami i umie zachować zimną krew w każdej sytuacji. To w związku z tym przekonaniem tak trudno pogodzić mi się z faktem, że dzisiaj po raz pierwszy w całej karierze w zawodzie kierownika biura rachunkowego  zachowałem się nie tak jak powinienem i dałem natychmiastowy upust wszelkim złym emocjom skumulowanym w moim organizmie, kierownik biura Pruszków.

Już od samego rana coś wisiało w powietrzu i wiedziałem, że z czasem wydarzy się coś złego, nie wiedziałem tylko co to będzie. Podejrzewałem, że to żona zadzwoni do mnie z jakąś bardzo złą informacją, a nie, że to moje własne zachowanie będzie przyczyną katastrofy.

Od rana chodziłem zły jak mucha i krzywo patrzyłem na wszystkich pracowników biura. Hamowałem się jednak we wszystkich komentarzach, bo wiem, że złość bywa bardzo złym doradcą. Jak tylko dotarłem do firmy od razu zamknąłem się w swoim małym gabineciku i postanowiłem przesiedzieć w nim do końca dnia, żeby nie kusić licha. Niestety, około 13.00 odebrałem telefon od niezadowolonego klienta, który skarżył się na brak fachowej obsługi i nieprawidłowe rozliczenie jego przychodów. Po tym telefonie krew zagotowała mi się w żyłach i już nie patrzyłem na to, co mi wypada, a czego nie. Poszedłem do biura, do swoich pracowników i zrobiłem im taką awanturę, jakiej nie widzieli w życiu. Żałuję wybuchu złości, ale nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem.

Jest w Polsce takie słynne i bardzo prawdziwe powiedzenie mówiące o tym, że odpowiednie zaangażowanie w dane sprawy prowadzi do lepszych wyników. Moja babcia zawsze powtarzała, że pańskie oko konia tuczy i ja przez całe życie staram się stosować do jej mądrych przykazań. Gdy objęłam funkcję kierownika biura miałam możliwość otrzymania własnego, osobnego gabinetu, gdzie spokojnie wykonywałabym codzienne obowiązki. Ja jednak, zgodnie z zaleceniami babci, wybrałam opcję mniej wygodną, ale dająca większą kontrolę nad tym, co aktualnie dzieje się w moim biurze. Swoje biurko umieściłam w dużym pomieszczeniu, w którym znajdują się biurka wszystkich moich podwładnych.

Śmiać mi się chciało gdy widziałam przerażone miny moich podwładnych, którzy nie potrafili ukryć zdziwienia i obaw związanych z pracą w jednym pomieszczeniu z kierownikiem. Niektóre osoby były nawet wyraźnie złe na to, że skończą się czasy plotkowania o wszystkim i o niczym, bo przy kierowniku trzeba będzie pracować, a nie rozmawiać. Nie obchodziło mnie co sobie ktoś o mnie pomyśli, a zależało mi jedynie na nadzorze nad pracownikami i kontroli wykonywanych przez nich obowiązków. Pracując z nimi w jednym pomieszczeniu miałam szansę na poznanie talentów i predyspozycji poszczególnych osób i rozłożenie obowiązków zgodnie z czyimiś umiejętnościami. Nie ważne są reakcje i odczucia pracowników, ważne, że dokładnie wiem co robię i jakie skutki to ze sobą niesie, kierownik biura Łódź.

Sprawne kierowanie biurem wychodzi mi tylko i wyłącznie dzięki temu, że spośród swoich podwładnych wybrałem sobie jedną osobę, która jest moją prawą ręką i swoistym asystentem we wszystkich działaniach. Ja jakoś nie mam głowy do zapamiętywania wszystkich zadań i obowiązków, natomiast Kaja świetnie się w tym spisuje. Na jej biurku zawsze leży duży kalendarz, w który wpisujemy zaplanowane działania, spotkania i obowiązki do realizacji. Zazwyczaj to Kaja czuwa nad jego uzupełnianiem, jednak od czasu do czasu i ja w nim coś zanotuję.

Ostatnio zrobiłem nawet małą reorganizację biura i biurko Kai posadziłem jak najbliżej mojego gabinetu, kierownik biura Opole. Teraz wszystko wygląda tak, jakbym był jakimś mini-prezesem, a Kaja moją asystentką dbającą o funkcjonowanie firmy. Lubię o sobie myśleć w ten sposób.

Nie muszę chyba opowiadać, że praca kierownika biura nie jest końcowym etapem rozwoju mojej kariery, a marzy mi się jakieś lepsze i bardziej odpowiedzialne stanowisko. Gdybym został dyrektorem któregoś z działów, naprawdę mógłbym mieć własną asystentkę, a nie tylko udawać, że takową posiadam. Kto wie, gdybym dostał awans, może i Kaję zabrałbym ze sobą. Do tej pory z wszystkich obowiązków wywiązuje się śpiewająco, więc na pewno dałaby sobie radę jako asystentka z prawdziwego zdarzenia. Przy najbliższej okazji chyba porozmawiam z prezesem o możliwościach rozwoju kariery i awansu.

Całe nasze biuro z wielką uwagą śledzi zmiany, jakie ostatnimi czasy zaszły w naszej kierowniczce. Pani Magdalena jest naszym kierownikiem od przeszło dwóch lat, dlatego zdążyliśmy się przyzwyczaić do jej nieco zaburzonego poczucia estetyki i tego, co jest modne. Do niedawna śmieszyły nas jej tak zwane „stylizacje”, bo o ile w dzisiejszych czasach dużo jest modne i dozwolone, tak w pracy biurowej nie wszystko uchodzi. Prezes chyba też do końca nie zna się na modzie, bo jakoś nigdy nie zwrócił kierowniczce uwagi na jej strój. Może wyszedł z założenia, że skoro pracuje dobrze i efektywnie to nie ma jej denerwować i stresować. W końcu nie szata zdobi człowieka.

Jak wspominałam, do niedawna pani Magdalena była tematem wielu modowych komentarzy i rozmów. Do niedawna, bo od pewnego czasu wszystko zaczęło się zmieniać. Pierwsze objawy zmian w zachowaniu i ubiorze Magdaleny zauważyliśmy dość niespodziewanie, gdy okazało się, że od tygodnia pani kierownik nie założyła nic niestosownego czy dziwnego, kierownik biura Gdynia. Z tygodnia zrobiły się dwa, z dwóch trzy, a nasze zdumienie osiągało coraz większe rozmiary. W ciągu miesiąca pani Magdalena zupełnie zmieniła swój styl, sposób ubierania, czesania i malowania. Nagle okazało się, że jest bardzo zgrabną i atrakcyjną kobietą, która może podobać się mężczyznom.

Jesteśmy bardzo ciekawi co wpłynęło na zmiany w wyglądzie pani kierownik, ale nikt nie ma odwagi jej o to spytać. Każdy boi się o swoją posadę.

W trakcie wykonywania swoich obowiązków kierownika biura bardzo często łapię się na tym, że bezmyślnie wpatruję się w sufit, a moje myśli krążą po jakichś mało istotnych tematach zupełnie nie związanych z pracą zawodową. Co ciekawe, na początku kariery kierownika, kierownik biura Tarnów, ani razu nie zdarzyła mi się chwila zadumania i bezowocnego nieróbstwa. Miałem pełne ręce roboty, dlatego nie miałem czasu na długotrwałe przesiadywanie w jednym miejscu i myślenie o niebieskich migdałach. Chciałem wykazać się w nowej pracy i pokazać pracodawcy, że posada kierownika biura została stworzona właśnie dla mnie.

Teraz, gdy pierwszy szał w nowej pracy minął, a ja swoich podwładnych ustawiłem w taki sposób, że dokładnie wiedzą co mają robić, przyszedł czas na upragniony odpoczynek. Gdy tylko mam chwilę spokoju, a moje zadania nie są na tyle pilne, bym miał niezwłocznie się nimi zająć, siadam na wygodnym fotelu przed moim biurkiem, zamykam oczy i poddaję się swobodnemu dryfowaniu moich myśli. Bardzo wiele z nich dotyczy spraw zawodowych, jednak od czasu do czasu zdarza mi się zastanawiać o sprawach prywatnych, kredycie, przedsięwzięciach i innych przyziemnych sprawach. Za dwa tygodnie rozpoczynam długo wyczekiwany urlop, dlatego wiele czasu poświęcam na przemyślenia związane z wolnym czasem i jego zagospodarowaniem.

Parę razy zdarzało mi się prawie przysnąć na fotelu, jednak chyba nikt mnie na tym nie złapał. Nie chciałbym, żeby po biurze zaczęły krążyć plotki o moim lenistwie i nieróbstwie. Jestem po prostu trochę przemęczony, ale za jakiś czas na pewno powrócę do szczytu formy.